บทที่ 167 หลบหนีจากโรงพยาบาล (1)

“น้ำมันเหรอ”

อัลเบอร์ต้ารีบวิ่งไปที่หน้าต่าง

กระจกเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบเหนียวหนืดจนมองไม่เห็นข้างนอก หน้าต่างถูกเชื่อมปิดตาย แต่อัลเบอร์ต้าได้กลิ่นฉุนเล็ดลอดเข้ามา

เธอหันไปมองผู้หญิงผมสั้นคนนั้นซึ่งลืมตาอยู่แต่ไม่หายใจแล้ว อัลเบอร์ต้าเดินไปหยิบค้อนที่โถงทางเดินแล้วพยายามทุบกระจก แต่กระจกทั้งหนาแล...